Probeersel

Le belt. Of ik voetbal heb gekeken? Ik ben geiriteerd door de pijn in m'n rug. Ze heeft het over de scheidsrechter die zou slecht geweest zijn. Ik snap niet waarom ze belt. In Vietnam hebben veel mensen op Nederland gewed. Ik versta eerst iets van veel Vietnamezen death. Ook haar vader heeft geld verloren. Ze wisten 100 procent dat Nederland zou winnen. Ik reageer geprikkeld. Ik zeg dat ik erge pijn in m'n back heb. Vraag me af wat ze wil. Ze heeft het weer over de slechte scheidsrechter. De Nederlander die bij de buik werd gepakt. Hij had moeten fluiten vindt ze. (Op de tv is een fluitconcert voor de scheidsrechter als ik dit typ. Het is de herhaling) Ik zeg dat er nu niks meer aan te doen is. Zij maakt een opmerking dat je er toch over kunt praten, maar merkt dat ik dat niet wil of er geen zin in heb. Ik heb gewoon niet door wat ze wil. Denk dat ze om geld belt of weet ik veel waarom.. Laat maar dan niet laat maar en ze hangt op. Nu voel ik me weer een beetje schuldig dat ik zo kortaf reageerde. Het blijft me dwars zitten en ik overweeg om haar terug te bellen. Maar daar heb ik eigenlijk ook geen zin in. Het is warm benauwd weer en m'n rug speelt op. Toch laat het me niet los en ik besluit om het dan maar op te schrijven. MISSCHIEN KAN IK HIER WAT MEE VOOR EEN VERHAALTJE. Het typen gaat fout. Ik heb per ongeluk de capslock toets ingedrukt. Ik wil het herstellen, maar besluit om het te laten staan. Zo gaat het m'n blog op. Waarom weet ik niet. Want de tikfouten heb ik er uiteindelijk wel uitgehaald. Ik laat het dit keer maar 'ns zo. Afwachten wat anderen hier van vinden. Als ze er al iets van vinden. Je weet het niet. De tijd zal het leren. Ik sta nu drie weken droog. Wat dan nog. Het duurt me allemaal te lang. De eerste twee weken vielen reuze mee. Maar nu is de tijd m'n grootste vijand. Ik zou zo graag willen dat we een paar maanden verder waren. Dan wist ik of het me helpt om niet te drinken of ik er baat bij heb. Nu lijkt het allemaal zo'n gedoe om niks.